*حدیث دوست*

هرآنــکه جانـــب اهل وفا نـگه دارد

                
خداش در همه حال از بلا نگه دارد

حدیث دوست نگویم مگر به حضرت دوست

                
که آشنــــــا سخـــــن آشنـــــــا نـــــگه دارد

 دلا معاش چنان کن که گر بلغــزد پای

               
فرشته ات به دو دســـت دعا نگه دارد

گــــــــرت هواست که معشوق نگسلد پیوند

                
نـــــــــگاهدار سر رشتــــه تا نـــــــگه دارد

 صبـا بر آن سر زلف ار دل مرا بینی

                
زروی لطف بـگویش که جا نگه دارد

 چو گفتــمش که دلـــــم را نگاه دار چه گفت؟

               
ز دست بنـــــــــده چه خیــــزد خدا نگه دارد

  سرو زر و دل وجانم فدای آن محبوب

                 
که حق صحبت مهر و وفا نگه دارد

غبـــــــــار راه گذارت کجــــاست تا حافـظ

به یــــــــادگار نسیــــــم صبــــــا نـگه دارد